Qadimgi hind va yunon tilshunosligi Исполнитель

Qadimgi hind va yunon tilshunosligi

1. Qadimgi hind tilshunosligining asosiy xususiyatlari. Vedalar tili. Prakrit tili. Vedalar va prakrit orasidagi farqlar. “Ashtadxyan” asari. Panini grammatikasining sof empirik va tasviriy xususiyatlari. 
2. Qadimgi yunon tilshunosligining asosiy xususiyatlari. Analogistlar va anomalistlar bahsi. Stoiklar ta’limoti. Grammatikaning mantiqdan ajratilishi. Yunon tilshunosligining grammatik davri. Ellinizm davri til maktabi ta’limoti.

Tayanch tushunchalar: Vedalar tili, vyakarana, nol morfema, logogramma, predmet va uning nomi orasidagi munosabat masalasi, stoiklar maktabi; tilshunoslikning 2 davri: falsafiy davri, grammatik davri.

Tilshunoslik alohida, mustaqil fan sifatida XIX asrning birinchi choragida (1816-yil) fanlar olamiga kirib keldi. Shak-shubhasiz, tilshunoslik ham boshqa qator fanlar kabi tadqiqotlar, tajribalar, izlanishlar, g‘oyalar, kuzatishlar natijasi, «mahsuli» sifatida o‘zining alohida o‘rganish obyektiga va tekshirish metodiga ega bo‘ldi.

Qat’iy aytish mumkinki, jahon tilshunosligi fani ham shu kungi taraqqiyot bosqichiga etib kelguncha uzoq tarixiy taraqqiyot davrini, «o‘sish» davrini bosib o‘tdi. U turli maktablar, oqimlar, ta’limotlar ta’sirida bo‘ldi, olimlar tomonidan lisoniy hodisalar haqida aytilgan fikrlar qarama qarshiligiga, til hodisalari haqida yaratilgan juda ko‘plab manbalarga «guvoh bo‘ldi», shakllandi. Anig‘i, tilshunoslik fani ham jahon fanlari sistemasida o‘ziga xos va o‘ziga mos doimiy mustahkam o‘rin egalladi.